Eldað með Hjartanu

Það að kaupa í matinn ætti að vera jafn skemmtilegt og að fara í shoppingspree í Kringlunni.

Því miður er reynslan af því að versla í matinn hér á klakanum ekki þannig. Bæði er dýrt að kaupa inn og stundum er það svo fáránlega dýrt að manni verður flökurt þar sem maður stendur með körfuna og dettur næstum því ofan í kælinn. Svo er líka dýrt að kaupa inn grænmeti og ávextir - sem er ein af uppistaðan í máltíðum á heimili okkar. Það t.d. að þurfa að leita að fallegum laukum (!!!!!) í laukhrúgunni gerir mig sérstaklega pirraða, því hvers vegna eru svona mikið af skemmdum laukum í búðum???

Svo ég fara nú eina ferðina enn að tala um Aussie, þá fékk ég að upplifa það þar hversu dásamlegt það getur verið að kaupa inn í matinn. Að fara með stóra kerru inn í búðina og hefja ferðina í grænmetinu þar sem allt er fallegt og ferskt, á eðlilegu verði og ná sér í það sem maður þarf án þess að þurfa að sleppa hinu og þessu vegna útlits og verðs.  Að geta fundið ilminn af ávextunum og valið sér þá sem eru fallegastir.

Já, það er þannig að maður vill geta valið sér það sem hentar manni en ekki vera þvíngaður og ýtt út í horn í matvörubúðunum  vegna þess hve verðin eru fáranleg eða það hversu fáranlega óaðlandi matvörurunar eru hérna. Lentum í því að vilja ná okkur í paté í Hagkaup um daginn og þegar á kassann var komið fannst okkur þetta ansi dýrt fyrir þessa litla krukku. Verðið var rúmlega 1800 krónur!! ekki bara vitlaust merkt í hyllu heldur líka algjörlega hlægilega grátbroslegt. Þarf að taka það fram að þessu var að sjálfsögðu skilað. Ekkert paté þetta kvöld :)

be good :)

Kalkúnin þetta árið smakkaðist svakalega vel. Ég meira að segja skráði og skrifaði það sem ég setti í fyllinguna. Fyllingin var geggjuð og ég held að þetta árið verður hún toppurinn. Hún heppnaðist mjög vel núna um kvöldið og getur ekki versnað. Það er nefnilega soldið maus að komast að því hvernig maður vill hafa sína fyllingu. Hún er svona frekar persónuleg fyrir þann sem hana býr til því í hana er auðvitað það sem manni finnst gott. Og það sem fer vel saman í munni. Ég vil finna allt sem er í fyllingunni þegar hún fer upp í munn og þess vegna má ekki vera of margt af dóti í henni. Bætti við döðlum þetta (fyrra) árið sem passaði svona líka svakalega vel við. Þori varla að tala um það hérna hvað var meira þarna í því þetta er auðvitað hernaðarleyndarmálið mitt. Já, eru ekki flestar uppskriftir manns það? Sumar er ég alveg meira en til í að gefa frá mér en svo eru það sumar sem verða eins og börnin manns. Skipta mann miklu máli og það er sko ekki hver sem er sem fær aðgang að þeim.

Hvers vegna eiginlega? ég skil það ekki. ég meina, hvaða máli skiptir það? en það er kanski það að maður vill eiga þetta út af fyrir sig og draga fram og bjóða upp og þýkjast vera smartast í heima með þessa frábæru uppskrift frá þarna þið vitið langt í burtu -eða??

Well, Triple Chocolate mousse sem ég gerði var líka ferlega fínt. Það sem hins vegar klikkaði var að ég setti það í of stór glös og þar af leiðandi var þetta allt of mikið magn af því góða sem gestir gátu ekki klárað. En þá veit ég það næst. Alltaf gott að læra af mistökum. Það bragðaðist hins vegar mjög gott þannig að ég læt eflaust uppskriftina fylgja.... næst :)

Be good!

Stóð ekki við loforðið um að byrja skrifa eftir áramót. Varð að byrja núna!!! Svona er þetta þegar andinn kemur yfir mann!!

Gott Triflé er afar jólalegt.

Eins og með jólasmákökurnar hef ég verið að leita eftir hinu ,,réttu" uppskrift, sem að sjálfsögðu þarf að vera eftir mínum smekk og eftir mínu mati. Fékk Trifle í fyrra út í Aussie og fannst mér það ekkert voðalega spennandi þar sem þau nota Jello í það í botnin. Flott trifle á að smakkast af sherry, það á að vera vanillubúðingur á milli og svo auðvitað kökur. Ekkert endilega makkarónukökur en einhverjar fínar smákökur. Ferske ber skemma ekki fyrir og mega þau vera inn á milli og ofan á. Rjómi - bragðbættur - því mér finnst rjómi ekkert voðalega spennandi einn og sér. EN það er ég. Alltaf kveinandi og kvartandi um að hafa matinn svona eða svona. En gerir það okkur ekki að það sem við erum .Eins gott að við erum ekki öll eins.  Triflið mitt þetta árið verður í lögum. Í glærri glerskál á fæti. Með ferskum ávöxtum. Bragðbættum frekar stífþeyttum rjóma, vanillubúðing og kexkökum. Og auðvitað fæ ég mér í staup af sherry með.

Nema hvað??

Sá frétt í dag á vísir að kengúrur eru að gera allt brjálað í queensland í austurástralíu. Þessi dýr eru ekki eins mikil krútt og maður heldur. Jú jú, þetta er sætt að horfa á en að lenda með einni framan á húttið á bílnum er ekkert grín. Lentum næstum því í því einu sinni þegar við voru í Oz og Skippy hélt bara áfram að skottast yfir veginn eftir að við snarbremsuðum og hún snerti hlið bilsins og virtist ekkert bregða við það. Þær get nefnilega orðið mjög stórar og þegar þær rísa upp og slá til manns þá er eflaust síðasta stundin hjá manni komin upp.

EN - þær eru fínar á pönnu. Kengúrukjöt er eitt af því hollasta kjöt sem hægt er að borða. Það er mikið prótein í því og svo er það einstaklega fitulítið. Það er til frosið hér á landi og ég á enn eftir að prófa það. Náði mér oft í það í kælinum í Oz og annaðhvort grillaði ég það eða steikti á pönnu. Það þarf aðeins að matreiða það 2-3 mínútur á hvorri hlið en galdurinn er svo eins og með flest allt kjötmeti að láta það hvílast. Það gerir svo sannarlega gæfumunin. Mér finnst best að krydda eftir á því að í sjálfri steikningunni á kryddið til að brenna og verða leiðinlegt. Svo er líka hægt að steikja fyrst og marinera í nokkrar mínútur eftir á. Það er mjög skemmtileg matreiðsla á kjöti.

Núna er bara að þjóta út í búð og næla sér í eins - eða tvær steikur. Bera svo fram með einvherju léttu eins og gott salat. Engar fitandi sósur eða þannig bull, það skemmir hið góða bragð. Horfið svo á myndina Australia með Nic Kidman og Hugh Jackman (yeah mate!) og þar er ferlega fyndið kengúruatriði í byrjun myndarinnar sem upplagt er að horfa á á meðan Skippy er skolað niður með glasi af góðu rauðu.

be good and no worries!

Var að klára að lesa fréttablaðið (þar sem ég hvorki kaupi né les morgunblaðið lengur) og kom þar að grein sem fjallaði um nýjan matreiðsluþátt í sjónvarpi hér á landi. Matreiðsluþættir eru dásamlegir og á ég mér uppáhaldsstöð á BBC sem sýnir nær eingöngu þætti um matreiðslu. Hef þar rekist á nokkra þætti frá Ástralíu og var það bara gleði gleði gleði þar sem þættir þaðan sem fjalla um mat eru hreinasta snilld. Eins og þessi tvö þarna, frá Aussie.. .svo ólik en með frábæra þætti þar sem farið er á flug og snilldarmatur framreiddur.  Þetta er Maggie Beer sem er afara þekkt matreiðslukona i Oz og Simon Bryant sem er menntaður matreiðslumaður. Enda kallast þættirnir The cook and the chef. Totally brilliant.

Sumir svona þættir geta farið í taugarnar á mér og má segja að þessi þáttur hafi gert það sem byrjað var að sýna hér á landi um daginn á RÚV. Má nefna spaghettisuðuna.. og já það hefur verið mikið rætt um hana en að sjálfsögðu er í boði að sjóða sitt pasta eins og hverjum og einumer lagið. EN í matreiðsluþætti býst maður við að það séu einhver fagleg handtök á ferð. Mér fannst vera afar lítil fagleg handtök í þættinum og gat ég ekki horft á hann allan. Sorrý, en þannig varð það. Mér hefur fundist matreiðslubækur eftir viðkomandi áhugakonu um mat vera alveg ágætar - en svona lala...

Matreiðsluþættir þurfa að vera röskir í flutningi, sýna nýjungar og spennandi handtök með hráefnið og fá mann til þess að slefa og missa sig í að skrifa niður upplýsingar og fróðleik. Kanski koma þættirnir á flug með tímanum.. vonum það.

Be good. I know I am :)